Długoletni zasłużony instruktor Hufca Płock
1953-1957 – Drużynowy w Hufcu Zamość
1957-1964 – Opiekun Szczepu Harcerskiego w LO im. Wł Jagiełły
1971-1974 – Opiekun Szczepu Harcerskiego w ZSZ MZRiP
1980-1991 – Przewodniczący Hufcowej Komisji Instruktorskej
1991-1997 – Przewodniczący Sądu Harcerskiego Hufca Płock
Wychowawca wielu pokoleń harcerzy i instruktorów. Organizator wyjazdów harcerzy z Hufca Płock na stanicę Ministerstwa Przemysłu Chemicznego w Bieszczadach , w Olchowcu.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – 1986,
Złotym Krzyżem Zasługi – 1976,
Medalem XL Lecia – 1984,
Złotą Odznaką ZNP – 1981,
Złotą Odznaką TWP 1982,
Zasłużony dla Przemysłu Chemicznego – 1982,
Krzyżem ” Za zasługi Dla ZHP” -1987,
Honorowy Tytuł ” Senior ZHP”- 1992,
Srebrna Odznaka Kadry Kształcącej 1980,
Odznaką Chorągwi Płockiej,
Odznaką Hufca Płock,
Odznaką „Zasłużony Bieszczadom”- 1979
hm. Tadeusz Kurpiewski – O harcmistrzu Władysławie Łakomskim
Hm. Władysław Łakomski na zawsze opuścił szeregi Związku Harcerstwa Polskiego. Mundur harcerski z podkładką harcmistrza (…) nosił godnie. Był wieloletnim harcerzem za młodych lat, potem oddanym i zahartowanym w pracy instruktorem i przyjacielem młodych harcerzy.
Jako współorganizator wielu obozów harcerskich szczególnie wyróżnił się w płockiej wieloletniej akcji „Bieszczady”, gdzie płoccy harcerze, przez dziesiątki lat urządzali swoje obozy wypoczynkowo-szkoleniowe. Mówiło się, że kto przeszedł obóz w Komńczy, ten zdobywał nowe stopnie harcerskie i sprawności.
Spotykał sięz instruktorami z „Tumskiego Wzgórza”. Posiadł KrzyżZasługi dla ZHP, OdznakęBieszczadzką za wieloletnią akcję„Bieszczady”. Przez wiele lat należał do pokolenia starszoharcerskiego instruktorów, którzy tworzyli siłęi znaczenie płockiego harcerstwa.
Widaćgo było często w otoczeniu takich działaczy harcerskich jak Ładysław Żelazowski, Ryszard Wodzyński,Tomasz Klicki, Ryszard Ołdakowski i Henryk Wójcik, Kazimierz Pilewski.
Mawiano, że był instytucją harcerską.Twierdził, że o sile ZHP w Płocku stanowili zahartowani i oddani całym sercem jego organizatorzy, przywódcy, przyjaciele Szarych Szeregów, przywódcy, dla których prawo i przyrzeczenie harcerskie były busolą w życiu, pracy spoełcznej i zawodowej.Gdy umierał, wyraził prośbę, aby pochować Go w trumnie w mundurze harcerskim.
Z wykształcenia był zasłużonym nauczycielem chemii w kilku szkołach, a między innymi w Zespole Szkól Chemicznych, Zespole Szkól Odzieżowych. Na emeryturę przeszedł z Liceum im. Władysława Jagiełły. Marzyła mu się nowoczesna pracownia chemii, a gdy ją otrzymał, oddal wszystkie umiejętności tej niełatwej dziedzinie wiedzy przełomu tysiącleci.
Wymagał od uczniów wiele, ale sam się dokształcał i doskonalił posiadaną wiedzę. Głosił, że nauczyciel niedoskonalący swoich umiejętności nie idzie z postępem, a wręcz przeciwnie – cofa się. Był lubiany i szanowany przez młodzież, oceniał jej wysiłek obiektywnie.
Przez 9 lat sprawował w Płocku zaszczytną funkcję ryczałtowego sekretarza Zarządu Powiatowego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej.
Zakładał także dziesiątki punktów odczytowych. Walnie wpływał na fakt przynależności ziemi płockiej do czołówki krajowej. Za tę działalnośćw yróżniony został Złotą Odznaką ”Popularyzatora wiedzy”.
Był działaczem społecznym. Starał się być potrzebny na każdym posterunku pracy.
Przez dwie kadencje był radnym Miejskiej Rady Narodowej. Starał się nie opuszczać posiedzeń Komisji Oświaty, Kultury i Sportu, obrad plenarnych sesji. Był aktywny na posiedzeniach i obradach, dzielił się doświadczeniami, rzetelnie sprawował funkcję stanowiącą i kontrolną radnego.
Mawiano, że był oficerem aktywności, postępu, odpowiedzialności i systematyczności.
Nic, przeto dziwnego, że Rada Państwa uhonorowała Go Krzyżem Kawalerskim OOP, medalem 30-lecia PRL. Za szczególny wkład w obchody 750-lecia lokacji miasta Płocka wyróżniony został okolicznościowym medalem.
Otrzymał odznakę za zasługi dla województwa warszawskiego, województwa płockiego, uhonorowany dyplomami FJN, PRON, wydziałów kultury, oświaty i sportu. Wszedł do panteonu działaczy harcerskich, oświatowych i społecznych.
Czuwaj
zaczerpnieto z książki Dh Benedykta Sandomierskiego „ Dzieje Harcerstwa Płockiego 1912-2012 ” 2012r
